Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για την Ελένη, για το έργο της και για την προσωπικότητά της που καθόρισε αυτό το έργο.
Η Ελένη τα τελευταία χρόνια μελετούσε τις συναρθρώσεις (assemblages). Όπως γράφει η ίδια: «Η συνάρθρωση είναι μια διεργασία κατά την οποία ποικίλα ετερογενή συστατικά στοιχεί συν-έρχονται και συγκροτούν δυναμικές, προσωρινές και αναθεωρήσιμες, μη απλουστεύσιμες αλλά αποδομήσιμες συνθέσεις … Περισσότερα.....[....]
Θα αναφερθώ στις τεράστιες δυσκολίες που συναντούν οι κινήσεις πολιτών προσπαθώντας να συνθέσουν και να εξειδικεύσουν τα χαρακτηριστικά της πραγματικότητας, έτσι ώστε να μπορέσουν να διαμορφώσουν αξιόπιστα αιτήματα και να δώσουν πειστικές απαντήσεις στις τοπικές κοινωνίες, απαντήσεις που να μην είναι απλά ιδεολογικού χαρακτήρα. Ένα δεύτερο «πακέτο» προβλημάτων προέρχεται από τη δυσκολία να ακουστούν, πόσο μάλλον να πείσουν μια κοινωνία … Περισσότερα.....[....]
Τη δεκαετία του ’60, όποιο σοβαρό σύγγραμμα κι αν έπιανες που αφορούσε την ανάπτυξη και την οικονομία, διάβαζες ότι πάγιος χειρισμός του πολιτικού συστήματος, όταν η οικονομία ήταν σε κρίση, ήταν να χρησιμοποιεί την οικοδομική δραστηριότητα «ως παράγοντα θέρμανσης της οικονομίας».
Λεγόταν περιφρονητικά, γιατί τότε μόνο ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας θεωρούνταν τομείς παραγωγικοί.
Ο τριτογενής δεν έχαιρε καμίας εκτίμησης … Περισσότερα.....[....]
